Mag je een voorstelling maken over zelfmoord? Die vraag stelde ik mezelf tijdens het maakproces van mijn mini-solo 'Als ik vlieg' voor het Tapas Theater.
Na alle liefelijke sprookjes die ik tijdens mijn studie heb gemaakt had ik (blijkbaar) behoefte even een compleet andere kant op te gaan. Dus toen ik een oproep van het Tapas Theater voorbij zag komen op facebook, kwam er zonder al te veel erg een concept over zelfmoord uit mijn vingers gerold.
Ho ho wacht even. Tapas Theater? Moet je even uitleggen... Ah excuus! Het Tapas Theater is een nieuw initiatief in Amsterdam die makers een podium biedt. Als publiek krijg je bij een bezoek aan het Tapas Theater de optie om 1, 2 of 3 kleine voorstellingen te bekijken van ieder 20 minuten. Een tapas met hapjes theater dus. Een te gek concept waar ik direct aan mee wilde doen.
Ik wilde een voorstelling maken over een vrouw die op het dak gebouw staat en denkt dat ze kan vliegen. In eerste instantie wilde ik er nog wel iets zachts en hoopvol van maken. Maar al gauw tijdens het schrijven werd het steeds duisterder. Uiteindelijk is er een soort mengelmoes ontstaan van Sarah Kane, Birdman, Black Swan en Elisabeth en gaat het over een meisje die verliefd is op de dood.
Het is een vrij intense voorstelling geworden, met nog steeds wel luchtige en/of grappige momenten, maar wel vrij heftig. Zo ook de reacties van mensen die even uit het veld waren geslagen, met open mond een applaus gaven, heel enthousiast waren maar wel toe aan een borrel, of zelfs iemand die weg liep. Ergens was dat mijn angst tijdens het maken. Dat ik mensen er mee zou kwetsen of zelfs nog erger, aan zou zetten tot gekke dingen. Want het is uiteraard geen pro-zelfmoord, maar ook geen preventie voorstelling. Het is een intiem portret van een gebroken meisje. En ik begrijp ook dat deze voorstelling zeker niet voor iedereen is, maar betekent dat dat je het niet mag maken? Mag je (om een heel ander voorbeeld te geven) 13 reasons why niet op Netflix zetten, omdat er misschien jongeren naar kijken die zelf fragiel zijn? Ik vind het een lastige vraag...
Ik vind dat je over alles theater moet kunnen maken. Ik vind dat theater een weerspiegeling is van de maatschappij en van de mensen die zich daar binnen begeven. En daar horen ook mensen bij met zwartgallige gedachten. Daar wilde ik een licht op schijnen. Waar ik overigens wel van heb geleerd is een goed tekstje te schrijven om de voorstelling te beschrijven. Mensen hebben het recht te weten waar ze naar gaan kijken als het over dit soort moeilijke onderwerpen gaat. Zo kan men zelf de keus maken om wel of niet te kijken.
'Als ik vlieg,' speelt nog tot 26 augustus. Kaartjes (6,50) kun je of aan de deur of hier bestellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten