Recensie | Dag Vlieg

René van 't Hof speelt in zijn solo ‘Dag vlieg’ een eenzame oude man die het moeilijk heeft met de simpelste dagelijkse handelingen: aankleden, stofzuigen en drinken. Hij leeft alleen in zijn symmetrische woning waar zijn leven niet veel meer is dan een moeizame worsteling. En dan heeft hij een ontmoeting met vlieg.

Copyright Ben van Duin

‘Dag vlieg’ is een mime voorstelling en is fysiek gezien dan ook applaus waard. Van ‘t Hof heeft een waanzinnige beheersing over zijn lijf. Door zijn belachelijke kostuum (een witte oversized onderbroek en gaatjes hemd) is zijn lichaam goed zichtbaar en zie je zijn spieren werken. Hoe hij krampachtig als oude man zijn handelingen probeert uit te voeren en het zichzelf onmogelijk maakt, tot een goede timing van blikken, zijn lijf zet hij voor honderd procent in. Daarbij draagt hij schoenen die net een maatje te groot zijn en een bril die hem een wat slome uitstraling geeft. Deze elementen maken zijn spel bij tijd en wijlen wat clownesk. De link die vaak wordt gelegd tussen Van ‘t Hof en personage Mr. Bean, is dan ook niet moeilijk te begrijpen. Wat ook erg sterk is, is de tijd die wordt genomen. Van ‘t Hof heeft een rust over zich, ondanks de continue spanning in zijn lijf. Hij is nergens gehaast en dit maakt zijn handelingen alleen maar sterker. Ook de herhaling van de handelingen werkt versterkend en dit geeft de voorstelling iets komisch.

Geen verhaal
‘Dag vlieg’ is geen “lachen gieren brullen voorstelling”. De nadruk wordt vooral gelegd op het compleet onbelangrijke leven dat de man heeft en de verveling die daarbij komt kijken. Hij heeft gewoon niets meer om voor te leven. Dat haal je als publiek uit de voorstelling, maar meer ook niet. Er zit totaal geen verhaal in en er worden nergens handvatten gegeven over iets van de geschiedenis van de man. Daarbij is de man redelijk emotieloos, hij heeft er geen kracht meer voor om gefrustreerd te reageren op een kastje dat niet wil sluiten. Ondanks dat dit waarschijnlijk een keus is geweest, wekt dit zoveel vragen en onduidelijkheid op dat je eigenlijk je interesse verliest in het krampachtige leven van de man.

Decor roept veel vragen op
Het decor helpt niet echt mee aan deze onduidelijkheid. Je ziet achterop het podium een bed en daarvoor een tafel met twee stoelen. Aan weerszijde van deze tafel is het decor gespiegeld. Aan beide kanten een leunstoel, gasfornuis en keukenstel. Ook is alles neurotisch recht en opgeruimd. De reden van deze bijzondere inrichting komt echter niet naar voren. De man is duidelijk niet neurotisch, aangezien hij er binnen no time een zooitje van maakt en het verhaal is ook niet in tweeën gesplitst. Eigenlijk behandelt de man het rechterdeel hetzelfde als het linkerdeel. Misschien is het decor bedoeld om het publiek op een verkeerd been te zetten. Misschien enkel om de vreemde sfeer te versterken. En misschien zit er een ingenieuze gedachte achter die te ver gezocht is voor het gemiddelde publiek.

De vlieg
Het hoogtepunt van de voorstelling is zoals de titel al verklapt: de vlieg. De oude man zit na veel gezwoeg eindelijk aan zijn glaasje drank als een vlieg dit moment van rust komt verstoren. De man is uit zijn trance en probeert de vlieg dood te slaan. Dan gebeurt er iets bijzonders, de man verandert langzaam in de vlieg. Het strompelende fysiek verandert in soepele dansante bewegingen. Van ’t Hof speelt hier een aantal keer mee. De overgangen zijn zo soepel dat je ze niet merkt. Ondanks dat het beeld er prachtig uitziet roept het uiteindelijk wederom vragen op. De man wordt door de ontmoeting met de vlieg niet beter of slechter, er verandert niets. Je zou je dus kunnen afvragen wat dit dan toevoegt, maar misschien is het gewoon niet de bedoeling dat je er wat achter zoekt.

Veel vragen
Al met al is ‘Dag vlieg’ een sterke voorstelling op fysiek gebied, maar het roept verder veel vragen op. Zelfs of dit nou bewust is gedaan of dat het gewoon niet gelukt is om de achterliggende gedachte over te brengen aan het publiek is onduidelijk. Als je als kijker niet houdt van een wat vage voorstelling zonder verhaal dan is dit niet de voorstelling voor jou. Als je specifiek komt kijken naar René van ‘t Hof en zijn mime kwaliteiten dan beleef je ongetwijfeld een top avond. 

Gezien: 18-10-2014 in Toneelschuur, Haarlem
Producent: Rudolphi Producties

Regie: Beppie Melissen
Genre: toneel, mime

Voor meer informatie: http://www.viarudolphi.nl/
Voor meer recensies: http://www.theaterjournaal.nl/