Sinds een kleine anderhalf jaar word ik iedere ochtend gewekt door een natte neus. Twee kleine pootjes die zacht op mijn borst drukken en een harig kopje tegen mijn wang. En heel soms (en dat zijn de leukste ochtenden) klinkt er zelfs een zacht vibrerend geluidje. Alsof er een klein trilapparaatje wordt aangezet om mij te wekken.
'S ochtends zijn we altijd de grootste vrienden. Niet dat we dat de rest van de dag niet zijn, maar tot het kastje in de keuken open gaat ben ik degene waar je moet zijn. als ik mijn ogen open zie ik de meest schattige oogjes glinsteren in het donker. Zo af en toe krijg ik zelfs een likje.
Ondanks dat mijn kleine vriendje in die anderhalf jaar drie keer zo zwaar is geworden en zijn pootjes ontzettend in mijn ribben prikken, Ik moet niezen van al die haren in mijn neus en ik nooit meer echt kan uitslapen, kan ik me geen betere manier bedenken om te ontwaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten