9 juli 2017

Reisblog | Week 3 in London



Week 3!! En dat betekend dat deel 1 van mijn stage er alweer op zit! Met een certificaat op zak en een niveau gestegen, zit de talencursus erop! Ik heb dan altijd meteen zo'n twijfelachtig gevoel of ik wel genoeg gedaan heb en of ik niet meer had kunnen leren. Maar ik denk dat ik dat altijd zal houden. Ik denk dat mijn koekiemonster honger naar meer kennis en skills nooit volledig gestild zal worden...




Een beetje Zweeds:
Hoe ik deze 3 weken het beste samen kan vatten is met het woord: "Lagom." Een term die ik van mijn Zweedse vrienden heb geleerd.

Beter dan dat kan ik het niet beschrijven. Ik had precies genoeg lessen, die precies op een goed niveau waren. Ik had voldoende afwisseling qua tijdsbesteding met vrienden en genoeg "me alone Maki time." En ondanks een ligt onverzadigd gevoel duurde de cursus precies lang genoeg voor de eerste verschijnselen van een sleur zijn opwachting maakte. Bonus ik heb precies genoeg theater gezien... 


Okee true, er bestaat niet zoiets als "genoeg" theater.


Theater visie
Wat wel heel tof was om op de valreep op te merken, was dat ik op mijn eigenste schooltje wel degelijk dingen heb geleerd en niet alleen op gebied van theater. Oke, dit klinkt nu alsof ik normaal nooit wat leer, dat bedoel ik niet, maar het kan soms lastig zijn om concreet aan te wijzen wat we nou leren op school. Nu had ik dus zo'n concreet "Ohja moment." Ik merkte namelijk op dat ik echt een soort manier van kijken naar de wereld heb ontwikkeld. Een scherp observatie vermogen en de mogelijkheid om heel gedetailleerd te kunnen beschrijven. Daarnaast merkte ik op dat een aantal klasgenoten bij EF het super moeilijk vonden om abstract of op een meer conceptuele manier te denken. Sommige mensen waren misschien wat verlegener of het boeide ze misschien niet heel erg veel, maar bij mijn klas Media en Art merkte ik op dat er voor sommige écht alleen een soort zwart/wit bestaat op vragen. Een antwoord kan alleen goed of fout zijn, terwijl dat natuurlijk helemaal niet het geval hoeft te zijn. Het zijn van die kleine dingetjes, maar het is toch leuk om op te merken.


Theaterrr
Qua theater heb ik deze week Bat out of Hell gezien. En nieuwe jukebox musical met de muziek van Meat Loaf. Ik had een voorstukje gezien en het zag er super tof uit. Wel wist ik van te voren dat ik voor het plot niet hoefde te gaan, aangezien dat niet zo veel voorstelde. Dat bleek ook erg waar te zijn. De Jim Steinman musical maakt gebruik van het verhaal van Peter Pan en maakt hier een soort futuristische en dystopische versie van. Ik zeg bewust: maakt gebruik van, omdat het zeker geen bewerking op is. Het is echt een soort lijmmiddel om de boel enigszins bij elkaar te houden. Ondanks dat ik in de eerste helft echt wel afgeleid raakte door een gekke verhaalopbouw en veel herhaling heb ik me vreemd genoeg toch wel heel erg vermaakt. De muziek van Meat Loaf is natuurlijk super theatraal (en wat hysterisch) dus dat leent zich heel erg voor een musical bewerking. Het had ook een beetje een "culty feeling," zoals the Rocky Horror picture show dat ook heeft. Ik vind dat dus heel erg leuk, alleen denk ik dat als ze dit nog meer hadden aangedikt het de voorstelling ten goede was gekomen. (Zichzelf iets meer op de hak nemen, bedoel ik daar mee). Dan kun je ook iets meer wegkomen met het feit dat het verhaal niet zoveel soeps is. Het was wel een gigantische spektakel show: vuur, gillende gitaren, motoren en een Cadillac die letterlijk de orkestbak in mietert. Ondanks dat het een belabberde musical is, is het wel bijzonder vermakelijk.



That's it for now!! Ik ga even van onderkomen verhuizen en dan staat er morgen een long lost rendez-vous op het programma met meine beste freund. TOT MORGEN  :)








Geen opmerkingen:

Een reactie posten